Materiał: żelazo
Datacja: XIX w.
Wymiary: wys. 33,5 cm; szer. podstawy 11×8 cm
Stan zachowania: stan dobry, krzyż w połowie pęknięty
Cechy charakterystyczne: podstawa złożona z 3 części
Miejsce pochodzenia: Tur Dolny
Rok pozyskania: 1976
MP/E/40
Krucyfiks żelazny, figurka Chrystusa niecałkowicie umocowana. Krzyż w połowie pęknięty połączony jedną śrubą i dwoma nitami. Podstawa złożona z 3 części: dolna to prostokąt płaski w górnej części z czterospadową płaszczyzną; część środkowa to prostopadłościan pionowo umocowany z wizerunkiem Matki Boskiej Częstochowskiej; trzecia część to płytka metalowa w kształcie prostokąta (wymiary dolnej części 26/7/3 cm, wymiary środkowej części 11/8/1 cm, wymiary górnej części 7/6/0,2 cm). Poniżej postaci Chrystusa na krzyżu znajduje się trupia czaszka z dwiema skrzyżowanymi piszczelami.
Krucyfiks (łac.cruci fixus – przybity do krzyża) –znak symboliczny wśród niektórych wyznań chrześcijańskich. Krzyż łaciński z przybitą do niego postacią Jezusa Chrystusa.
W kościołach chrześcijańskich, zwłaszcza w Kościele katolickim i prawosławnym krzyż jest otaczany szczególnie nabożną czcią. Wierni w jego kierunku zanoszą modlitwy, jest umieszczany w centralnym miejscu w budynkach sakralnych. W sensie mistycznym symbolizuje mękę Chrystusa.
Kościoły protestanckie uznają krzyż za swój symbol, ale odrzucają jego kult, jako narzędzia zbrodni na którym stracono Jezusa. Krzyże protestanckie(z wyjątkiem luteran) są puste(bez wizerunku cierpiącego Chrystusa), co symbolizować ma zwycięstwo Jezusa Chrystusa nad śmiercią, całkowite zakończenie dzieła zbawienia i brak konieczności powtarzania bądź uobecniania ofiary krzyżowej.
Świadkowie Jehowy odrzucają w ogóle symbol krzyża jako niechrześcijański, twierdząc, że Jezus umarł na palu.
Krucyfix, krzyż łaciński z umieszczoną na nim postacią Chrystusa ukrzyżowanego, rozpowszechniony po 2. Soborze nicejskim (787r.) początkowo jako wizerunek malowany lub płaskorzeźbiony, potem pełnopostaciowy.
Oprac. Edyta Paw
Literatura:
Encyklopedia PWN
Wikipedia