Czas powstania: 1863 r.? (Powstanie Styczniowe)
Materiał: żelazo
Kraj pochodzenia: Polska
Technika: kucie
Warsztat: warsztat kowalski Suchedniów
Stan zachowania: dobry
wymiary: dł. 23,3 cm; szer. 3,3 cm (liść); 3,2 cm (tuleja)
Nr inw.: MP/AH/613/3
Żelazny grot włóczni wykuty został najprawdopodobniej w suchedniowskiej kuźni (analogiczny, dobrze wydatowany i pewny miejscem powstania znajduje się w prywatnej kolekcji). Najprawdopodobniej ten rodzaj grotów był produkowany w początkowej fazie Powstania Styczniowego 1863 r.
Smukłe ostrze/liść posiada soczewkowaty przekrój i długość ok. 14 cm.
Tuleja zachowana częściowo (połowa) posiada długość ok. 9 cm. W jej dolnej części znajduje się fragmentarycznie zachowana (ok. 1 cm) wypustka do mocowania na drzewcu. Posiada liczne, głębokie wżery po rdzy, częściowo zachowana tuleja.
18 marca 1863 roku pod Grochowiskami, folwarkiem zlokalizowanym pośród lasów, w połowie odległości między Pińczowem a Buskiem stoczono jedną z najkrwawszych bitew w powstaniu styczniowym. Wycofujące się po porażce pod Chrobrzem rosyjskie oddziały generała Ksawerego Czengierego i Zwierowa w pobliżu Pińczowa (pod Grochowiskami) stawiły opór ścigającym je siłom korpusu generała Mariana Langiewicza. Wzmocnione posiłkami, liczyły blisko 5 tys. żołnierzy i 4 działa, zajmując na skraju lasu pozycję dogodną do walki. Polskie natarcia okazały się jednak skuteczne. Opór Rosjan został przełamany i przemienił się w ucieczkę. Stracili ponad 400 zabitych i rannych, kilkudziesięciu żołnierzy i oficerów dostało się do niewoli wraz ze znacznymi zapasami sprzętu wojskowego. Straty polskie w obu bitwach, pod Chrobrzem i Grochowiskami, wyniosły łącznie ok. 300 rannych i poległych.
Oprac.: mgr Dariusz Greń
Źródło:
- Grzybowski L., Opis powstania polskiego w roku 1863 i 1864 w województwie krakowskim; Kielce 1994.
- Kalwat W., Kampania Langiewicza 1863; Warszawa 2012.
